درباره‌ی متن و تصاویر:

شخصیت اول داستان نه نام دارد و نشانی، به همین دلیل همه‌ی بچه‌ها می‌توانند خودشان را جای او بگذارند. متن بسیار کوتاه است، اما نویسنده در همان تعداد کلمات معدود، مفاهیم ارزشمندی را گنجانده است.

تصاویر لطیف و ساده‌اند و چون واقع‌گرایانه خلق شده‌اند، همه‌ی بچه‌ها می‌توانند آن را باور کنند. هر تصویر ارتباطی منطقی و منسجم با متن دارد و به درک بچه‌ها از داستان کمک می‌کند.

نویسنده و تصویرگر این کتاب، متن داستان و تصاویر آن را همراه با دست‌نوشته‌ای مهرآمیز به بچه‌های ایران هدیه داده‌اند.

سرنخ‌هایی برای گفت‌و‌گو با بچه‌ها:

ابتدا با فرزندتان درباره‌ی فصل‌ها، زیبایی‌های هر کدام و فرایند تبدیل هر فصل به فصلی دیگر گفت‌وگو کنید و از تغییراتی بگویید که در طبیعت ایجاد می‌شود. می‌توانید گفت‌وگو با فرزندتان را به کمک این پرسش‌ها هدفمند کنید:

کدام فصل را بیشتر دوست داری؟ چرا؟
هر کدام از فصل‌ها تو را یاد چه رنگ‌هایی می‌اندازند؟
چرا بعضی از میوه‌ها در بعضی از فصل‌ها پیدا نمی‌شود؟
تو هم دوست داری مثل پسرک داستان دانه‌ی گیاهان را بکاری؟ چرا؟
فکر می‌کنی اگر هیچ‌کدام از آدم‌ها هیچ‌وقت دانه‌ای نمی‌کاشتند، چه اتفاقی برای زمین و موجودات زنده می‌افتاد؟
تابه‌حال شده ناامید شوی؟ چرا؟
کجای داستان پسرک و حیواناتش نزدیک بود ناامید شوند؟
چه اتفاقی باعث شد زندگی همه‌ی آن‌ها تغییر کند و جان تازه بگیرد؟
بزرگ‌ترین تغییری که تابه‌حال در زندگی تو افتاده چه بوده؟ دوست داری چه تغییرات دیگری را تجربه کنی؟

کارکرد تربیتی کتاب:

همه‌ی ما آدم‌ها در هر سن‌وسالی به امید نیاز داریم. امید ما را زنده و سرپا نگه می‌دارد و کمک می‌کند که از دشواری‌ها و پیچ‌و‌خم‌های زندگی عبور کنیم. مؤثرین کاری که پدران و مادران می‌توانند برای پرورش فرزندانشان و تضمین سلامت روان آن‌ها انجام دهند این است که ذهن فرزندانشان را به سمت مثبت‌اندیشی هدایت کنند و از آن‌ها انسان‌هایی خوش‌بین و امیدوار بسازند.

موضوع این کتاب به همان اندازه که به‌شکل غیرمستقیم از مفهوم «انتظار» و «تغییر» می‌گوید، از پدیده‌ی به‌ظاهر ساده‌ای مثل جوانه‌زدن و رشد گیاهان استفاده می‌کند و به مفاهیم زیبای «امید» و «امیدواری» جلوه‌ای تازه می‌دهد.

با خواندن این کتاب می‌توانید به بچه‌ها این پیام را انتقال دهید که برای رسیدن به رشد و تغییر باید صبور و امیدوار بمانند.

بخشی از کتاب:

رنگ قهوه‌ای که هنوز قهوه‌ای است، زمزمه‌ی سبزی به لب دارد

که فقط موقعی می‌توانی آن را بشنوی که

گوشت را بچسبانی و چشمانت را ببندی...

جوایز کتاب:

برنده‌ی دیپلم افتخار بوستون کلوب هورن.
از بهترین کتاب‌های کودک به انتخاب مجله‌ی کرکاس ری‌ویو- 2012.
برنده‌ی مدال کالدکات 2011 برای تصویرگر.
از بهترین کتاب‌های کودک به انتخاب مجله‌ی واشنگتن‌پست- 2012.

متن پشت جلد کتاب:

و آنگاه بهار از راه می‌رسد داستانی درباره‌ی امیدواری و انتظار است؛ انتظاری که کاشتن اولین دانه‌های بهار در خاک تیره‌ی زمستان با خود به همراه دارد. چشم‌انتظاری، سنجش، شکیبایی و نگرانی برای بیرون‌آمدن نخستین جوانه‌های سبز از دل خاک و تصور کردن تمام اتفاقاتی که ممکن است برای دانه‌ها افتاده باشد پیش از آنکه سرانجام، بهاری نامنتظره و بسیار زیبا فرا رسد و سبزِ شادی‌بخش را بر چهره‌ی تیره‌ی خاک بنشاند.

فعالیت‌های جنبی برای کار در منزل، مهدکودک یا مدرسه:

در هر فصلی از سال که باشیم، می‌توانید فرزندتان را به طبیعت ببرید و ویژگی‌های آن فصل و بازتاب آن در گل‌ها، درختان و محیط را از نزدیک به او نشان دهید.
دفتر بدون‌خطی تهیه کنید و به همراه فرزندتان انواع مختلف برگ‌ها در شکل‌ها، نقش‌ها و رنگ‌های مختلف را جمع‌آوری کنید و در آن بچسبانید.
مقوایی را به چهار قسمت مساوی تقسیم کنید و از فرزندتان بخواهید در هر قسمت یکی از فصل‌ها را نقاشی کند و از رنگ‌های مخصوص به آن فصل استفاده کند.
از فرزندتان بخواهید مداد‌رنگی‌هایش را به چهار دسته تقسیم کند و در هر دسته رنگ‌های مربوط به یک فصل را قرار دهد.
بخش پایین صفحه‌ی سفیدی را کاغذ قهوه‌ای بچسبانید و از فرزندتان بخواهید تصور کند آن بخش زمین است و بعد، به کمک نقاشیِ گیاهان و دانه‌ها، آن را سرسبز کند.
دانه‌ی حبوبات مختلف را در لیوان یک‌بارمصرف بکارید و روند جوانه‌زدن و رشد گیاه را از نزدیک به فرزندتان نشان دهید. می‌توانید با تلفن همراه هر روز از این روند عکس‌ بیندازید و در آخر، مراحل مختلف رشد را در کنار هم ببینید.
به فرزندتان کمک کنید مراحل چندگانه‌ی تغییر و رشد یکی از حبوبات را (از خاک قهوه‌ای تا رشد جوانه) در چند کارت جداگانه نقاشی کند.
اگر فرزندتان دوره‌ی دبستان را می‌گذراند، می‌توانید از او بخواهید خاطره‌ای بنویسد و در آن از تجربه‌اش درباره‌ی امیدوارشدن یا ناامیدشدن در خانه یا مدرسه بگوید. به او کمک کنید اتفاق‌های مختلف را به یاد بیاورد.
برای فرزندتان خاطره‌ای از دوران کودکی خودتان تعریف کنید که به کمک امید توانسته‌اید به نقطه‌های روشن دست پیدا کنید.
از او بخواهید خاطره‌ی خودش یا شما را نقاشی کنید و امیدواری را در آن نشان بدهد.